Ενημέρωση από μοίρασμα στο μαγαζί Τριφασικό και στην πιάτσα του Κεραμεικού

(Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν)

Εδώ και μία δεκαετία περίπου το Τριφασικό είναι γνωστό εναλλακτικό στέκι στην περιοχή του Κεραμεικού. Ένα ακόμη μαγαζί σ’ αυτή τη πιάτσα η εργοδοσία του οποίου πουλάει ότι αφεντικά και εργαζόμενες/οι είναι μία όμορφη παρέα που όλες/οι μαζί διασκεδάζουν με τις/τους πελάτες. Η Β. Κ συναδέλφισσα και μέλος του σωματείου ξεκίνησε να εργάζεται εκεί στις 12/07/2017.

Στην προσπάθεια να μειώσουν το εργατικό κόστος και να αυξήσουν το έμμεσα πρόσθετο κέρδος μέσω της αδήλωτης εργασίας, οι εργοδότες Ε. Αδαμίδης και Α. Κυβέλος πασάρουν το γνώριμο δίλημμα της ασφαλισμένης χαμηλόμισθης δουλειάς ή της ημιανασφάλιστης με ένα μεγαλύτερο μεροκάματο. Έτσι, στις 21/07 η συναδέλφισσα Β.  υπέγραψε σύμβαση που δεν αντιστοιχούσε στις πραγματικές της ώρες. Γραμμένη για 3ήμερο και 4ώρο, η ίδια δούλευε μέχρι το κλείσιμο του μαγαζιού, δηλαδή από 8ωρο και πάνω ανάλογα με τις ορέξεις των τελευταίων πελατών χωρίς να πληρώνεται τις ανάλογες προσαυξήσεις (νυχτερινά, υπερωρίες, Κυριακές, αργίες). Με μεροκάματα ασταθή που κυμαίνονταν από τρεις έως και πέντε μέρες (κάποιες φορές δύο) το πρόγραμμα άλλαζε κάθε βδομάδα σχεδόν πάντα αργοπορημένα, ενώ τα έκτακτα τηλεφωνήματα για “χωσίματα” δεν έλειπαν. Τα παράπονα για συνεπές πρόγραμμα έπεφταν στο κενό και στις αυτονόητες αρνήσεις της Β. να δουλέψει εκτάκτως ή απλήρωτα για γενική καθαριότητα εκτός των μεροκαμάτων της, τα αφεντικά κινούνταν ανάμεσα σε συναδέλφους παραδείγματα που δεχόντουσαν την κάθε παράλογη απαίτηση τους και στο παραμύθι πως το μαγαζί “δε βγαίνει”.

Όταν όμως τα ωράρια είναι ξεχειλωμένα, το ίδιο θα ισχύει και για τις αρμοδιότητες των εργαζομένων . Όπως συμβαίνει στον κλάδο μας και όχι μόνο η εντατικοποίηση αλλά  και οι εναλλαγές πόστων αποτελούν μια ακόμη πραγματικότητα. Στο  συγκεκριμένο μαγαζί από τη μία υπάρχει ο όγκος δουλειάς με ένα μεγάλο αριθμό πελατών σε καθημερινή βάση και τουλάχιστον τέσσερα ρεμπέτικα εβδομαδιαίως. Από την άλλη, καθώς δεν υπάρχει άτομο για λάντζα το πόστο αυτό το  αναλαμβάνουν οι μάγειρες αλλά και οι σερβιτόροι όποτε χρειαστεί. Οι μάγειρες/ισσες  για να βγει η δουλεία της μέρας πέρα από τα φαγητά που έχουν να προετοιμάσουν, πολλές φορές θα σερβίρουν ή θα κάνουν ψώνια για το μαγαζί και το πόστο των σερβιτόρων  πάλι για τους εργοδότες του τριφασικού σημαίνει και μπαρ και μπουφές. Οι μουσικοί δε, είναι ίσως και πιο οι  αναλώσιμοι καθώς πληρώνονται με βάση την πελατεία που φέρνουν και το διάστημα που παίζουν είναι αβέβαιο. Για τους εργαζόμενους-πολυεργαλεία μία κλασική βάρδια συμπληρώνεται με μάζεμα των σκουπιδιών από τις τουαλέτες, στήσιμο και ξεστήσιμο μαγαζιού. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι εργοδότες πέρα από τα κέρδη του μαγαζιού βγάζουν και οι ίδιοι από μεροκάματα χωρίς συχνά  όπως είναι αναμενόμενο  να κάνουν κάτι , με αποτέλεσμα ένας/μία σερβιτόρος/α να αναλαμβάνει ολόκληρο μαγαζί.

Κι ενώ κάπως έτσι είναι οι συνθήκες στο Τριφασικό, μέσα Οκτωβρίου μάγειρας του μαγαζιού μπαίνει σε μπαρ του Κεραμικού και χτυπάει πρώην εργαζόμενη. Στο σκηνικό αυτό μαζί με τον χρόνια φίλο και υπάλληλο τους ήταν παρόντα και τα αφεντικά, εκ των οποίων ο ένας ενεπλάκη επίσης στον καβγά .Τις επόμενες μέρες, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα ο ίδιος εξακολουθεί να εργάζεται και εν τέλει απολύεται μόνο όταν και οι 4 εργαζόμενες του τριφασικού δηλώνουν στους δυο εργοδότες την άρνηση τους να δουλεύουν στον ίδιο χώρο μαζί του. Στο διάστημα που ακολουθεί, με την Β. να παίρνει ξεκάθαρη θέση στήριξης στην πρώην εργαζόμενη όσο και με την εναντίωση της στις παράλογες  απαιτήσεις των αφεντικών οι εργοδότες της αρχίζουν να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες που θα κάνουν τη δουλειά δυσκολότερη για την ίδια . Οι παρατηρήσεις αυξάνονται, ενώ πετιούνται υπονοούμενα σχετικά με την απόλυση της. Ειδικά τις τελευταίες δυο βδομάδες εργασίας της , ακολουθεί εισαγωγή νυχτερινών 4ώρων σε όσες πήραν θέση σε σχέση με το συμβάν που προαναφέρθηκε. Σαν σημαντική σημείωση: οι δύο εργοδότες γνωρίζουν πως όσον αφορά τη Β. το μισό από το ήδη κουτσουρεμένο μεροκάματο της πρέπει να δοθεί για τα κόστη μετακίνησης της καθώς μένει σε μακρινή περιοχή. Παράλληλα, μειώνονται εκδικητικά τα μεροκάματα της με τον έναν εργοδότη να δηλώνει στους υπόλοιπους εργαζομένους ότι δε δουλεύει μαζί της καθώς έχουν τσακωθεί . Καταλήγουμε στις 6/11 όπου κατά τη διάρκεια βάρδιας της η συναδέλφισσα απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες. Επικρατούν φωνές και προσβολές σε γεμάτο μαγαζί. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που έχουν φύγει ως αναλώσιμες/οι εργαζόμενες/οι του μαγαζιού. Τον τελευταίο χρόνο τρία άτομα έχουν οδηγηθεί σε εξαναγκαστική παραίτηση είτε λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας είτε λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων.

Όπως άλλα τόσα αφεντικά, έτσι και του Τριφασικού εκμεταλλεύονται τη ταμπέλα του εναλλακτισμού όχι μόνο για να κερδίσουν την ανάλογη πελατεία αλλά και για να διαχειρίζονται πιο “έξυπνα” τους εργαζομένους τους. “Εδώ είμαστε συνεργάτες και μία ομάδα”, “θέλω να υπάρχει φιλικό κλίμα για να δουλέψουμε μαζί”, “κάνω και εγώ μεροκάματα για να πάει καλά το μαγαζί”. Είναι όλα συστατικά της ίδιας συνταγής. Τη συνταγή που επιδιώκει την αορατότητα των ταξικών μας διαφορών και επομένως την περαιτέρω εκμετάλλευση μας. Το φιλικό κλίμα επίσης συχνά ξεπερνά τα όρια όταν δεν είσαι άντρας εργαζόμενος φτάνοντας είτε σε πεσίματα στις εργαζόμενες από τους ίδιους και τους φίλους τους είτε στην επιβολή της αρρενωπότητας τους όταν νευριάζουν και κάνουν παρατηρήσεις.

Γι’ αυτό, δεν κάνουμε φιλίες με τ’ αφεντικά αλλά ούτε και τις πλάτες τους, δεν πέφτουμε στη παγίδα των πλαστών διαχωρισμών τους (παλιός/α-νέος/α, μάγειρας/ εισα- σερβιτόρος/α). Βρισκόμαστε με όσους/όσες είμαστε στην ίδια θέση και διεκδικούμε συλλογικά μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

Η  συναδέλφισσα Β. έχει προσφύγει στην επιθεώρηση εργασίας για να διεκδικήσει τα χρωστούμενα της (νυχτερινά, υπερωρίες, Κυριακές, αργίες, επίδομα καλοκαιριού).

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ Β.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ/ΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ