Απολύσεις με ιαπωνική συνταγή..
Η συνάδελφος Η. Ξ. εργαζόταν στο Ιαπωνικό εστιατόριο FURINKAZAN από τον Ιούλιο του 2014 έως και τις 27 Σεπτεμβρίου 2016 που απολύθηκε. Πριν από αυτό το διάστημα εργαζόταν ήδη στο εν λόγω κατάστημα κατά τα έτη 2011-12-13. Αρχικά καλέστηκε να καλύψει άδειες συναδέλφων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά τελικά παρέμεινε να εργάζεται για δυο ακόμα χρόνια. Παρά τις έντονες πιέσεις της συναδέλφου για νόμιμη πρόσληψη και ασφάλιση, δούλευε για ένα χρόνο “μαύρη” καθώς η εργοδότρια συνεχώς προφασιζόταν δικαιολογίες και το ανέβαλε.
Το περιβάλλον και οι συνθήκες εργασίας στο FURINKAZAN καθόλου δεν διαφέρουν από τα υπόλοιπα κάτεργα του επισιτισμού. Σερβιτόροι- πολυμηχανήματα που εκτός από το service έκαναν λάντζα και καθαριότητα, οι περισσότεροι δηλωμένοι ως ανειδίκευτοι εργάτες και με μισά ένσημα, με ελαστικά ωράρια καθώς το αφεντικό δε δίσταζε να μειώνει εφιαλτικά το προσωπικό όταν θεωρούσε ότι έπεφτε η δουλειά ή να το «επιστρατεύει» όταν ανέβαινε.
Η συνάδελφος διεκδικούσε τις ώρες εργασίας για τις οποίες είχε συμφωνήσει, τις Κυριακάτικες και νυχτερινές προσαυξήσεις, τις οποίες αρνιόταν να καταβάλει η εργοδότρια μέχρι και λίγο πριν απολυθεί και γενικά όλα τα νόμιμα. Αλλά ο λόγος που απολύθηκε δεν ήταν μόνο αυτός. Η Η.Ξ πολλές φορές είχε συγκρουστεί με την εργοδότρια στο παρελθόν καθώς δεν ανεχόταν το θράσος που έχουν γενικά τα αφεντικά να καταπατούν την αξιοπρέπεια του εργαζόμενου/ης και να του/της φέρονται υποτιμητικά και υβριστικά . Στο FURINKAZANλοιπόν η ιδιοκτήτρια, ιαπωνικής καταγωγής, συνήθιζε να κρίνει το προσωπικό της και ενίοτε να το πληρώνει, με βάση την εθνικότητα και το φύλλο. Δεν είναι τυχαίο ούτε το ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην επιχείρηση είναι άντρες, καθώς η ίδια είχε πει ότι θέλει να απολύσει τις γυναίκες γιατί όσες κάνουν παιδιά ή φτάνουν τα 30 μετά είναι «άχρηστες», ούτε φυσικά το ότι οι ιαπωνικής καταγωγής εργαζόμενοι αμοίβονταν πολύ καλύτερα και έχαιραν διαφορετικής μεταχείρισης από τους υπόλοιπους. Μια άκρως ρατσιστική και σεξιστική συμπεριφορά που έπρεπε να την υπομένουν οι εργαζόμενοι/ες καθώς η απειλή της απόλυσης έβγαινε συχνά πυκνά από το στόμα της.
Η συνάδελφος έχει ήδη κάνει καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και διεκδικεί τα δεδουλευμένα της καθώς δεν έχει λάβει ούτε την αποζημίωση ούτε και το δώρο Χριστουγέννων που της αναλογεί. Παρόλα αυτά ο δικηγόρος της επιχείρησης είχε το θράσος να εμφανιστεί και να ισχυριστεί ότι η εταιρία έχει αποζημιώσει την εργαζόμενη Η. Ξ και δεν της χρωστάει τίποτα, προσκομίζοντας ανυπόγραφες αποδείξεις πληρωμών(!!), δηλώνοντας ότι η εταιρία την απέλυσε γιατί δεν γνώριζε ξένες γλώσσες (η γιαπωνέζα-αφεντικό μιλάει σπαστά ελληνικά και το μεγαλύτερο μέρος της συνεννόησης γίνεται στα αγγλικά!), υπολογιστές (στο εστιατόριο δεν υπάρχει ηλεκτρονικός υπολογιστής) και δεν είχε προϋπηρεσία (όπως αναφέρθηκε παραπάνω η Η.Ξ εργαζόταν στο ίδιο το κατάστημα για τουλάχιστον 2 χρόνια πριν επαναπροσληφθεί!). Να σημειωθεί ότι ενάντια στην επιχείρηση έχουν κινηθεί δικαστικά δύο ακόμα απολυμένοι του καταστήματος FURINKAZANκαι έχουν δικαιωθεί εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο χωρίς όμως να έχουν πάρει ακόμα τα δεδουλευμένα τους, ενώ αυτή τη στιγμή έχουν γίνει άλλες τρεις καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας από εργαζόμενους για τη μη καταβολή δεδουλευμένων. Κι όλα αυτά σε ένα «ιστορικό» μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας που συνήθιζε να είναι πάντα γεμάτο και να κάνει τεράστιους τζίρους, που ακόμα και σήμερα η οικονομική κρίση δεν το έχει αγγίξει.
Τα ψέματα και οι προφάσεις των αφεντικών όταν πρόκειται να απολύσουν κάποιο/α εργαζόμενο/η καθόλου δε μας εντυπωσιάζουν, συνήθως είναι ευφάνταστα, αλλά μας εξοργίζουν. Μας εξοργίζουν οι συνθήκες που είμαστε αναγκασμένοι να εργαστούμε, μας εξοργίζει η ρατσιστική- σεξιστική συμπεριφορά των αφεντικών, μας εξοργίζει η τρομοκρατία που ασκείται μέσω της απειλής της απόλυσης, μας εξοργίζει η εκμετάλλευση που δεχόμαστε.
Απέναντι στην τρομοκρατία των αφεντικών σηκώνουμε κεφάλι, οργανωνόμαστε στα σωματεία βάσης, συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας και διεκδικούμε ότι μας ανήκει.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
