Ακολουθεί σύντομο ιστορικό
Η συναδέλφισσα Ν. Α. εργαζόταν στο ταχυφαγείο απ’ αλλού στα εξάρχεια μαζί με την Μ. Κ. και την Ν. Σ. με την γνωστή εικονική σύμβαση της ημιαπασχόλησης. Απολύθηκε εκδικητικά από το αφεντικό της επιχείρησης Χ. Χαλβατζόγλου καθώς «τόλμησε» να υπερασπιστεί τα δίκαια αιτήματα της συναδέλφισσάς της Μ. Κ.
Η Μ. Κ. αναγκάστηκε να απέχει από την εργασία της με μια σειρά αναρρωτικών αδειών λόγω σοβαρών επιπλοκών στην εγκυμοσύνη της. Ως αποτέλεσμα της εικονικής σύμβασης, έλαβε αποδοχές και επιδόματα από τους δημόσιους φορείς που δεν αντιστοιχούσαν στα πραγματικά ωράρια εργασίας και στις πραγματικές αμοιβές της. Μετά τη λήξη των αδειών μητρότητας και λίγο πριν τη νόμιμη επιστροφή της στην εργασία, οι συνεχείς πιέσεις του αφεντικού για επιστροφή αποδοχών, παράλληλα με τη μείωση των ωρών εργασίας της, την οδήγησαν στη νόμιμη διεκδίκηση των πλήρων απολαβών της και εν τέλει στην παραίτησή της. Η εργατική διαφορά μεταξύ της Μ. Κ. και του αφεντικού, βρήκε αντίκτυπο στο σύνολο των εργαζομένων οι οποίες υποστήριξαν με τον πιο θερμό τρόπο το αφεντικό τους. Όμως ,οι δύο συναδέλφισσες (Ν. Α. και Ν. Σ.) που «τόλμησαν» να σηκώσουν κεφάλι και να υποστηρίξουν τα αυτονόητα βρέθηκαν η μία με απόλυση, και η άλλη εξωθήθηκε σε παραίτηση μετά από άθλιους τραμπουκισμούς που συνέβαιναν κάθε λεπτό της βάρδιας από αφεντικό και «συναδέλφους».
Η Ν. Α. είχε καταθέσει αγωγή για την διεκδίκηση της πλήρους καταβολής δώρων, επιδομάτων, αποδοχών αδείας και αιτήθηκε την αναγνώριση της απόλυσης της ως άκυρη και εκδικητική. Κέρδισε την πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου παρά τις 11 ένορκες καταθέσεις των υπόλοιπων «συναδέλφων» εναντίον της, στην οποία το αφεντικό της επιχείρησης εναντιώθηκε ασκώντας της έφεση. Εντέλει η απόφαση του εφετείου κρίθηκε για άλλη μία φορά υπέρ της Ν. Α.
