Ο Συνάδελφος S. μέλος του σωματείου είχε απολυθεί από το μαγαζί Ραντεβού στα Άνω Πετράλωνα και διεκδίκησε τα νόμιμα δεδουλευμένα του που προκύπτανε από νυχτερινά, Κυριακές, επιδόματα, αργίες, υπερωρίες, αποζημιώσεις αδείας και απόλυσης.
Προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας και μαζί με το σωματείο διεκδίκησε από το αφεντικό του Ραντεβού να του καταβληθούν όλα τα χρωστούμενα (εδώ το ιστορικό της υπόθεσης). Μετά και την ανάδειξη και δημοσιοποίηση του ζητήματος από το σωματείο, με παρέμβαση έξω από το εν λόγω κατάστημα η εργοδοσία του μαγαζιού προχώρησε σε συμβιβασμό με τον συνάδελφο καταβάλλοντας σχεδόν το σύνολο των χρημάτων που δίκαια διεκδικούσε.
Η νικηφόρα έκβαση του αγώνα που έδωσε ο συνάδελφος S. μαζί με το σωματείο πιστεύουμε ότι αφήνει μια καλή παρακαταθήκη για τα εργαζόμενα στον κλάδο καθώς μας επιβεβαιώνει ότι όταν οργανωνόμαστε και διεκδικούμε συλλογικά νικάμε.
Είναι αλήθεια πως το κράτος και τα αφεντικά έχουν χίλιους τρόπους να μας εκμεταλλεύονται και πάλι δε τους φτάνουν. Ακόμη, όταν προσπαθούμε να οριοθετήσουμε την ασύδοτη εκμετάλλευσή μας ή να εισπράξουμε τα αντίστοιχα της εξοντωτικής μας εργασίας, ερχόμαστε αντιμέτωπα με γραφειοκρατικές διαδικασίες περίπλοκες , χρονοβόρες και κοστοβόρες που μας ζητάνε να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες. Αυτός είναι ο κόσμος των αφεντικών και δεν στοχεύει απλά στην οικονομική μας εξάντληση , αλλά και στην συναισθηματική, πνευματική κλπ. Η αλληλεγγύη, η αυτονόητη συμπαράσταση και στήριξη, ο δρόμος δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες τους. Στις προσταγές των αφεντικών απαντάμε με συναδελφική αλληλεγγύη, με συλλογικές διεκδικήσεις και αγώνες, με οργάνωση στα σωματεία βάσης.
