Η παρουσία μπράβων σε μαγαζιά και η χρησιμοποίησή τους για την επίλυση των διαφορών δεν είναι άγνωστη σε όλους/ες όσους/ες δουλεύουμε στα κάτεργα του επισιτισμού.Με αυτή τη συνθήκη έχουν έρθει αντιμέτωποι πολλοί συνάδελφοί μας και συγχρόνως και εμείς ως σωματείο σε διάφορους εργατικούς αγώνες και παρεμβάσεις. Η συνήθης πρώτη αντίδραση των εργοδοτών, από τον καθωσπρέπει εστιάτορα της γειτονιάς, από τον ιδιοκτήτη club μέχρι και το «εναλλακτικό» αφεντικό των «ψαγμένων» καφέ μπαρ, είναι να πληρώσει τα τσιράκια του σε μια προσπάθεια εκφοβισμού, αντί να πληρώσει για τα δεδουλευμένα (για να μην παίρνουμε και θάρρος!)
Πρόσφατο παράδειγμα, 28χρονος ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου μετά από αντιπαράθεση για την καταβολή δεδουλευμένων εργαζόμενης σε εστιατόριο της Ομόνοιας.
Δρώντας όμως συλλογικά μέσα από οριζόντια οργάνωση ποτέ δε φοβηθήκαμε, αλλά αντίθετα μπορέσαμε να υπερασπιστούμε τους αγώνες μας και να κερδίσουμε τις καθημερινές μας μάχες.Η συμμετοχή μας ως εργάτες/εργάτριες στο σωματείο βάσης του κλάδου, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, πιστεύουμε ότι ανήκει σε αυτή την προοπτική.Μέσα από οριζόντιες διαδικασίες, χωρίς αρχηγούς και ειδικούς, αναπτύσσουμε την ταξική μας συνείδηση και αλληλεγγύη, τονώνουμε την ταξική μας αυτοπεποίθηση και οργανώνουμε τη δράση μας απέναντι σε μικρά και μεγάλα αφεντικά.
Κι αν θεωρούν ότι μπορούν να μας τρομάξουν, η απάντησή μας θα είναι η συλλογική μας δράση, που νικάει τον φόβο. Και αν δε μας σέβονται πρέπει να αρχίσουν να μας φοβούνται.Να ανακόψουμε την βία και την επίθεση των αφεντικών. Να διεκδικήσουμε τις ζωές μας.
