AΜΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΤΙΠΣ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΑΣ
ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ
Το υπουργείο οικονομικών εξέδωσε απόφαση ότι από 1η Νοέμβρη θα φορολογούμαστε αν λαμβάνουμε τιπς άνω των 300 τον μήνα -μέσω POS-. Πλέον ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να καταγράφει ως πρόσθετες αποδοχές τα τιπς (της κάρτας) και να μας τα βάζει στην τράπεζα στο τέλος του μήνα. Πέρα από το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε κατά πόσο θα υπάρχει διαφάνεια στην καταβολή των τιπς από τα αφεντικά μας, τα οποία δεν είναι άξια εμπιστοσύνης, πρόκειται για ένα ταξικό ζήτημα που για άλλη μία φορά πλήττει εμάς, τα χαμηλόμισθα. Το κράτος σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσει τον δημόσιο διάλογο από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα, όπως την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς, προβάλει τα τιπς ως φοροδιαφυγή και στοχοποιεί εμάς, την εργατική τάξη που ήδη καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στο υπεραυξημένο κόστος διαβίωσης (ακρίβεια, αυξημένα νοίκια, καρτέλ ενέργειας). Παράλληλα αφήνει στο απυρόβλητο εφοπλιστές και βιομήχανους, ενώ σιγοντάρει ή και προωθεί την αισχροκέρδεια των εταιριών.
Με αυτό το νόμο το κράτος αναγνωρίζει τα τιπς ως κομμάτι του μισθού μας και επιβεβαιώνεται με το γεγονός ότι πλέον τα τιπς θα τα καταβάλλουν τα αφεντικά μηνιαία. Εμείς που δουλεύουμε στον κλάδο δεν αναγνωρίζουμε τα τιπς ως κομμάτι του μισθού μας. Τα τιπς ως οικονομικό κίνητρο καθιστούν αφενός πιο ανεκτή την εντατικοποίηση που βιώνουμε στην βάρδια και αφετέρου εντείνουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων και αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των αφεντικών. Αναγκαζόμαστε να υπολογίζουμε σε αυτά παρόλο που δεν είναι ένα σταθερό ποσό προκειμένου να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά, δεδομένου ότι ο μισθός μας (με ή χωρίς τιπς) δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές μας ανάγκες. Δουλεύουμε ήδη με χαμηλούς μισθούς, σε κακές συνθήκες εργασίας όπου ούτε τα νόμιμα δεν τηρούνται. Ανασφάλιστα ή μερικώς ασφαλισμένοι, χωρίς προσαυξήσεις (βραδινά, Κυριακές, αργίες), χωρίς να παίρνουμε δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα καλοκαιριού) ή τα παίρνουμε μισά, και άδειες που όταν μπορέσουμε να τις πάρουμε δεν τις πληρωνόμαστε. Δεν είναι τυχαίο ότι οι υπαίτιοι για αυτές τις συνθήκες, τα αφεντικά μας, διαμαρτύρονται για τη φορολόγηση γιατί τα χρησιμοποιούν για να κάνουν ελκυστικές κακοπληρωμένες δουλειές. Επομένως, τα συμφέροντά μας δεν ταυτίζονται και δεν θα υπερασπιστούμε μαζί με τα αφεντικά μας τα τιπς.
Κατανοούμε τον αναβρασμό πολλών συναδέλφων μας για τη φορολόγηση των τιπς, καθώς αποτελεί μια ακόμα μείωση στα λεφτά που μπαίνουν στη τσέπη μας. Όμως, η μοναδική απάντηση είναι η συλλογική διεκδίκηση όλων όσων έχουμε ανάγκη χωρίς να κολλάμε σε μία επιφανειακή συνθηματολογία του τύπου «κάτω τα χέρια από τα τιπς». Ας το δούμε ως αφορμή για να ανοίξει συζήτηση για το μισθό μας με στόχο να μην εξαρτόμαστε πλέον από τα τιπς. Ας το δούμε ως τρόπο για να συλλογικοποιηθούμε και να διεκδικήσουμε αυτό που φωνάζουμε πάντα: ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ.
το κείμενο σε μορφή pdf:
