Παρέμβαση στο μαγαζί Divine sto Γουδί για τα δεδουλευμένα εργαζόμενης [Τετάρτη 4/6]

Εργατική μαρτυρία από μια πρώην εργάτρια στην καφετέρια/εστιατόριο Divine

Το Divine βρίσκεται στο Γουδί, απέναντι από το Νοσοκομείο Παίδων. Η Αγγελική, μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, άρχισε να εργάζεται στο μαγαζί αυτό, ως σερβιτόρα, στις 10 Ιουλίου και απολύθηκε στις 29 Φεβρουαρίου. Το μήνα Ιούλιο, με την πρόφαση ότι είναι εκπαιδευόμενη, εργαζόταν καθημερινά με ωρομίσθιό 3€. Στις 31Ιουλίου υπέγραψε πρόσληψη, μερικής απασχόλησης, με την ειδικότητα της μπουφετζού και το ωρομίσθιό της έγινε 4€. Το πρόγραμμά ήταν ελαστικό. Ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης, η Α. συνήθιζε να δουλεύει στα ρεπό των άλλων εργαζόμενων και τις ημέρες που το μαγαζί μετέδιδε ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Η Α., εκτός από το σέρβις στο εσωτερικό του μαγαζιού και στα τραπέζια της πλατείας, αναλάμβανε συχνά και την εργασία της διανομής καφέ και φαγητού από τις τηλεφωνικές παραγγελίες, τη λάντζα, το ‘’τσεκάρισμα’’ της καθαριότητας της τουαλέτας, καθώς επίσης τις εργασίες για το βραδινό κλείσιμο, όπως το ξεσκόνισμα καρεκλών, καναπέδων και σκαμπό και το σήκωμα σκαμπό πάνω στους καναπέδες για να διευκολύνεται το πρωινό καθάρισμα. Η Α. αναλάμβανε και το καθάρισμα μέσα στο χώρο του μπαρ και στο χώρο της λάντζας που περιλάμβανε το σήκωμα/μετακίνηση βαριών αντικειμένων, σκούπισμα και σφουγγάρισμα. Το γεγονός ότι γνώριζε να φτιάχνει καφέδες αναγνωρίστηκε από το αφεντικό Κωνσταντίνο Κωνσταντίνου ως ‘’προτέρημα’’ με αποτέλεσμα να βοηθάει και στο μπαρ όποτε αυτό ήταν δυνατό και αναγκαίο.

Η γυναικεία εργασία στο Divine όμως δεν περιορίζεται μονάχα σε όσα περιγράφονται παραπάνω. Όντας -και- έμφυλα προσδιορισμένη, αποτελεί έναν συνδυασμό οικονομικής εκμετάλλευσης, ψυχολογικής καταπίεσης και σεξουαλικής παρενόχλησης. Το να είναι μια γυναίκα εργάτρια στο Divine σημαίνει ότι είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίζει και την προσβλητική, αυταρχική και σεξιστική συμπεριφορά του αφεντικού. Αυτή η συμπεριφορά χαρακτηρίζεται άλλοτε από άγριες φωνές, προσβολές και βρισιές, όταν η εργασία λόγω του φόρτου της είναι αδύνατο να γίνει σύμφωνα με τις απόλυτες οδηγίες του αφεντικού, και άλλοτε από πράξεις ανδρικής επιβεβαίωσης, όπως το άπλωμα των χεριών –και όχι μόνο- στους γλουτούς των εργατριών του. Προσωπικό παράδειγμα της Α. αποτελεί μια στιγμή που στο μαγαζί δεν είχε κόσμο και το αφεντικό, χρησιμοποιώντας ένα τηλεκοντρόλ, ως προέκταση του χεριού του, της ‘’χτύπησε’’ τα οπίσθια. Αυτό εξαγρίωσε την Α. που του δήλωσε ξεκάθαρα ότι τέτοιου είδους κινήσεις δεν τις ανέχεται. Το αφεντικό, μη συνηθισμένο σε τέτοιες αντιδράσεις, προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας, εμφανώς αμήχανα, ότι το έκανε για ‘’πλάκα’’.

Τον μήνα Δεκέμβριο τα εβδομαδιαία μεροκάματα της Α. άρχισαν να μειώνονται λόγω της αλλαγής της κύριας σερβιτόρας που είχε αναλάβει τα καθημερινά βραδινά ωράρια. Λίγες μέρες πριν την ημέρα των Χριστουγέννων η Α. ζήτησε το δώρο των εορτών. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου απάντησε ότι: ‘’το μαγαζί δεν επιβαρύνει τους πελάτες με τα δώρα των εργαζομένων του’’. Δύο ενδεχόμενα μπορούν να δικαιολογήσουν την παρανοημένη απάντησή του, ή η κατάμουτρα υποτίμηση της νοημοσύνης μας, ή η άγνοια του συγκεκριμένου ότι είναι δική του υποχρέωσή να πληρώνει τα δώρα -και όχι μόνο- των εργατριών του (και όχι των πελατών) .

Μετά την πρωτοχρονιά γνωστοποιήθηκε στην Α. ότι το μαγαζί δεν χρειάζεται δεύτερη σερβιτόρα κατά τις βραδινές ώρες αφού διακόπηκε η μετάδοση αγώνων και καλό θα ήταν να έψαχνε για άλλη δουλειά γιατί η επιχείρηση δεν μπορεί να συνεχίζει να την απασχολεί. Η Α. ζήτησε να εργάζεται τα σαββατοκύριακα στα ρεπό των άλλων εργατριών και το αφεντικό δικαιολογήθηκε με αμφιβολία για το αν αυτό θα ήταν δυνατό αφού ‘’δεν βγαίνει’’. Τους 2 τελευταίους μήνες εργάστηκε στις μέρες των ρεπό των άλλων εργαζόμενων, ενώ για διάστημα 2 εβδομάδων δεν απασχολήθηκε από το μαγαζί λόγω χορήγησης φοιτητικής άδειας.

Στο τέλος του μήνα Φεβρουαρίου το αφεντικό ανακοίνωσε στην Α. ότι είναι αδύνατον να συνεχιστεί η σύμβαση και ότι θα πρέπει να την απολύσει. Όταν η Α. πήγε στο μαγαζί για να υπογράψει την απόλυση της, ζήτησε να της πληρωθούν όλες οι νόμιμες προσαυξήσεις βραδινών, υπερωριών και Κυριακάτικων ημερομισθίων καθώς και τα δώρα εορτών, η άδεια και το επίδομα αδείας σύμφωνα με την πραγματική της απασχόληση και συμφωνία με το ωρομίσθιο των 4€. Η διεκδίκηση των οικονομικών διαφορών χαρακτηρίστηκε ως ‘’ανήθικη’’ από το αφεντικό το οποίο όμως είπε ότι θα αναλάβει να πληρώσει όσα της χρωστάει σύμφωνα με τους υπολογισμούς που θα γίνουν από τον λογιστή του μαγαζιού. Η εργαζόμενη ζήτησε τα δεδουλευμένα του μήνα Φεβρουαρίου να της καταβληθούν μαζί με τα υπόλοιπα με το συνολικό ύψος του ποσού να ανέρχεται στα 2.000€.

Ύστερα από μερικές ημέρες η Α. επικοινώνησε με τον λογιστή του μαγαζιού ο οποίος της ανακοίνωσε, με ύφος ανεξήγητα εριστικό, ότι το ποσό που είναι διατεθειμένο να της δώσει το μαγαζί είναι 1.000€. Η Α. αποφάσισε να διεκδικήσει συνολικά το ποσό που της χρωστάει και έτσι κατέφυγε στην επιθεώρηση εργασίας για να καταγγείλει την εργατική διαφορά.

Σε μια εποχή που τα αφεντικά υποτιμούν την εργασία μας, υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια μας, εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο τον μόχθο μας, εμείς αυτοοργανωνόμαστε από τα κάτω σε σωματεία βάσης για να υπερασπιστούμε συλλογικά τα ταξικά μας συμφέροντα.