Είναι ”Happy Hour” για τα αφεντικά όχι μόνο του Blink αλλά όλων των επιχερήσεων και μαγαζιών οι συνθήκες εργασίας που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια σ’ αυτά και θέλουν τους εργαζόμενους ανασφάλιστους και ”μαύρους” ,αναλώσιμους και επισφαλείς ,ανταγωνιστικούς και παραγωγικούς ,με εξευτελιστικά μεροκάματα. Δεν είναι αμιγώς η ”κρίση” που δημιουργεί αυτές τις συνθήκες αλλα ωστόσο έρχεται ως μάννα εξ ουρανού να δώσει άλλοθι και δικαιολογία στα αφεντικά. Αυτές είναι οι συνθήκες εργασίας σε καιρούς καπιταλισμού που πλέον με τα μνημόνεια ,το ΔΝΤ και την Τροϊκα θεσμοθετούναι και νομιμοποιούνται δίνοντας πάτημα στην εργοδόσια για ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Δεν είναι ”Happy Hour” όμως για τους εργαζόμενους. Τα εξοντωτικά ωράρια ,το όλο και πιο χαμηλό μεροκάματο χωρίς ένσημα συνήθως , η κυλιόμενη εργασία , η επισφάλεια. Το blink λοιπόν δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Στο εν λόγω μαγαζί η εργοδοσία μέσα σε δυο χρόνια έχει μοιράσει τουλάχιστον οχτώ απολύσεις (ωστόσο έχει κάνει και τις αντίστοιχες προσλήψεις, βλ. ανακύκλωση εργαζομένων). Μάλιστα αξίζει να σημιειωθεί η έντονη δυσαρέσκεια και ο εκνευρισμός των αφεντικών στην θέαση και αναγκαστική για αυτούς συναναστροφή με μέλη του σωματείου τα οποία ήταν ενήμερα για τις περισσότερες από αυτές τις απολύσεις. Τελευταία περίπτωση αυτή της συναδέλφου Η. στην οποία ανακοινώθηκε η απόλυσή της μέσω του λογιστή του μαγαζιού. Η συνάδελφος δούλευε εκεί δυο χρόνια ως σερβιτόρα με μισά ένσημα και μάλιστα σερβιτόρου β’, με υποτυπώδη δώρα και επιδόματα, χωρίς να πληρώνεται τις υπερωρίες, τις προσαυξήσεις για τα βραδινά,τις Κυριακές και τις αργίες.
Με την απόλυση ζήτησε να δει και τη πρόσληψη που ειχε υπογράψει και εκεί ως δια μαγείας εμφανίστηκαν κάμποσες ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με υποτιθέμενες υπογραφές τις. Η συνάδελφος διεκδικούσε είτε μόνη της είτε μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό τόσο τα πραγματικά ποσά από τα δώρα, τα επιδόματα και την άδεια αλλά και τα μεροκάματα της που τους τελευταίους οχτώ μήνες περικόπτονταν συνεχώς με αποτέλεσμα να δουλεύει ακόμα και μια φορά τη βδομάδα. Η επίμονη αυτή προσπάθεια να παραιτηθεί από μόνη της η Η. κάτι το οποίο θα τους έβγαζε από τη δύσκολη θέση να την απολύσουν αλλά και να της καταβάλουν τόσο την αποζημείωση όσο και τα δεδουλευμένα της ,αποτελεί πάγια τακτική όλων των αφεντικών που στόχο έχει την μη διεκδίκηση των νόμιμων από πλευράς εργαζομένου.
Απέναντι στην εντεινόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων και τη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού απαντάμε και αγωνιζόμαστε συλλογικά. Σήμερα που η τρομοκρατία των αφεντικών με το πρόσχημα της κρίσης αλλά και με τους τόσους ανέργους έχει ξεπεράσει κάθε όριο, αντιστεκόμαστε στους χώρους εργάσιας δημιουργώντας εστίες αγώνα.
Με όπλο μας την αλληλεγύη και την αυτοοργάνωση μέσα από οριζόντιες διαδικασίες αλλά και συλλογικούς αγώνες, δεν διεκδικούμε πια αλλά ... ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
